In onze webshop verkopen we de leukste en mooiste wenskaarten van onafhankelijke illustratoren uit binnen- en buitenland. We dragen hen een warm hart toe, want zij maken zoveel prachtig werk! Eén van hen is Véronique Baur uit Delft. Zij schildert met aquarel, ecoline en Oost-Indische inkt allerlei moois uit de natuur. Haar illustratie met flamingokop is één van onze bestsellers. Goed nieuws voor interieurliefhebbers, want deze is nu ook bij ons verkrijgbaar als prent voor aan de muur! Voor Stationery Stories stelden we Véronique een paar vragen, want we zijn nieuwsgierig naar haar verhaal, haar manier van werken en wat haar drijft.
Maisveld
De nu dertigjarige Véronique woont samen met haar vriend Bart en kat Bisou in Delft. Tot haar vierde woonde ze met haar ouders en zus in Limburg, vlakbij een maisveld. Vooral de warm gele kleur van het maïs in de vroege zomer en de herfstkleuren van het bos in de buurt bleven haar bij. Al vroeg was Véronique bezig met kleuren, sfeer en licht. Toch ging ze Algemene Sociale Wetenschappen studeren in Utrecht en rondde daarna een master Kunstbeleid en –management af. Ze wilde liefst wel ‘iets’ met kunst doen, maar had toen nog geen flauw benul in welke vorm.
Wanneer begon je met schilderen? Véronique: Mijn moeder volgde tekencursussen en van haar leerde ik met pastelkrijt tekenen, zo rond mijn tiende jaar. Je gebruikt veel verschillende kleuren om een tint te maken, die zet je tegen elkaar aan op het papier en dan veeg je het hier en daar uit om de kleuren te laten overlopen. Dat vond ik fantastisch, maar het krijt voelde wel vervelend aan mijn vingers. Meestal tekende ik met potlood, veel gezichten en paarden. Ogen waren mijn favoriete onderdeel. Toen ik jaren later ecoline en daarna aquarel herontdekte, was dat een feestje! Omdat aquarel transparant is, kun je goed werken met verschillende tinten, zoals ik ook bij pastelkrijt moest doen. Je hebt ondertonen, of te maken met lichtinval en kleurovergangen. Dat kan met aquarel heel natuurlijk worden nagebootst. Het lichte, vluchtige van aquarel past goed bij hoe ik dingen zie. Veer illustratie is eind 2014 ontstaan. Ik had eindelijk een onderwerp gevonden dat mij na aan het hart ligt, namelijk dieren, én een medium, namelijk ecoline. Ik begon met verkopen van mijn kaarten op een kerstmarkt. Na enige tijd was er een winkel die mijn kaarten wilde inkopen, toen volgende de eerste opdrachten. Nu vul ik mijn dagen met het maken van geboortekaartjes, trouwuitnodigingen en illustraties voor verpakkingen en natuurlijk de verkoop van mijn kaarten en prints. Mijn vriend Bart is daarbij een grote steun, want hij heeft echt overal verstand van, van dpi tot mdf!
Vanwaar die fascinatie voor de natuur? Véronique: Aquarel leent zich heel goed voor de vormen in de natuur. Aquarel als materiaal is ook heel natuurlijk, misschien ligt het daar aan. Ik weet niet precies waar mijn fascinatie voor de natuur vandaan komt. Misschien toch dat maisveld waarbij ik opgroeide. Dat Bisou bij ons kwam wonen heeft ook meegespeeld. Ik vond dieren altijd wel lief en mooi, maar met Bisou kan ik me verbonden voelen, ook al delen we geen taal. Ik weet dat ze maar een kat is, maar ik beschouw haar als een gelijkwaardig wezen. Ik zie nu in ieder dier een Bisou. De samenleving is erg gericht op prestatie en economische groei. Dieren spelen een ondergeschikte rol, ze mogen er zijn voor ons plezier of om te worden geconsumeerd. Ik ben er niet per se tegen, maar ik vind wel dat we kritisch mogen zijn. Het is makkelijk om zonder nadenken vlees te kopen in de supermarkt. Maar we zijn dan wel een beetje de verbinding kwijt met onze basis. Ook wij zijn uiteindelijk maar dieren. We hebben een belangrijke verantwoordelijkheid om voor de aarde te zorgen. Mensen zeggen wel eens dat ze door mijn illustraties geraakt worden. Dat is het mooiste compliment! Ik wil uiteindelijk de waarde van ieder levend iets laten zien, hoe klein of onbenullig ook.
Waar werk je het liefst? Véronique: Thuis heb ik de voorkamer ingericht als werkplek. Daar puilen mijn kasten uit van kaarten en prints en kartonnen dozen. Maar het liefst werk ik aan de keukentafel. Bij mooi weer zet ik dan de deuren naar de tuin open. Af en toe vliegt er een koolmeesje, Vlaamse gaai, roodborstje of pimpelmees rond. Ik houd van Portugese Fado muziek, dat heb dan ook ik vaak aanstaan als ik werk. Als ik praktische dingen moet doen, zoals mijn administratie, ga ik graag in een koffietentje zitten, Huszar is één van mijn favorieten. Geroezemoes om me heen werkt goed en ik kan dan gefocust een taak afmaken.
Welke illustrator, fotograaf of andere kunstenaar bewonder je het meest en waarom? Véronique: Dat vind ik heel moeilijk om te beantwoorden, ik kan niet kiezen! Vroeger was ik erg fan van Rien Poortvliet, zijn dieren dan vooral en iets minder de kabouters. Zijn dieren zijn gewoon heel kenmerkend en mooi getekend, ze hebben iets karakteristieks. Ook Bob Ross moet zijn indrukken hebben achtergelaten, uren zat ik ‘s avonds laat voor mijn tv’tje stiekem te kijken hoe hij happy trees schilderde. Echt betoverend. Hij had zoveel liefde voor iedere penseelstreek, volgens mij zie je dat in het resultaat. Ingrid Sanchez volg ik graag, ze werkt heel vloeiend, ik word heel blij van haar maakfilmpjes waarin je bloemen ziet ontstaan. Hoe meer flow, hoe mooier!
Wat zou je nog graag willen bereiken met je werk? Véronique: Nog zoveel, ik hoop nog maar aan het begin te staan! Volgens mij is het als maker belangrijk dat je verhalen vertelt met je werk, dat doe ik nu nog wat weinig. Daarnaast wil ik meer soorten producten maken, het liefst in samenwerking met andere makers, waarbij het draait om duurzaamheid, terug de natuur in en bezinning. Een aquarel cursus ontwikkelen uit de workshops die ik nu geef is ook een wens. En ooit een ‘how to’ aquarel boek maken! Mijn workshops gaan als een speer en ik begin me steeds gemakkelijker te voelen in de rol van docent. In mijn workshops draait het vooral de vrijheid vinden waarin iets moois kan ontstaan. Het is vaak typisch hoe kritisch men is op het eigen werk, ook al is het de eerste keer dat er een aquarelpenseel wordt vastgehouden. Aquarelen is de controle loslaten en heel veel oefenen en goed kijken, ik vind het onwijs leuk om mensen daar bij te helpen!
Fotografie door Henny van Belkom en Imre van Eijl.
