De eerste maanden van het nieuwe jaar zijn alweer voorbij. Tussen de storm en regen door vindt de zon steeds vaker haar weg door de wolken. De periode van in het donker opstaan en naar huis gaan is gelukkig achter de rug. Nu het voorjaar voor de deur staat begint het stiekem weer te kriebelen. Waar gaat ons volgende stedentripje naartoe? Met deze keuzestress kunnen de mannen achter Label of the Elements helpen. Chris en Stan, die ook wel door het leven gaan als The Lab Dads, kwamen tijdens het helpen van hun kinderen met het huiswerk op een geweldig idee. Het periodieke stelsel der elementen (je weet wel, uit de scheikunde) kwam langs. Ze bedachten om het stelsel toe te passen op steden. Inmiddels hebben zij onder de naam Label of the Elements voor meer dan vijftig steden – bekende, maar ook minder bekende – een eigen kaart ontworpen.
Voor Stationery Stories interviewden wij oprichter Chris Muyres. Geboren en getogen in een schilderachtig plaatsje in Noord-Limburg, woont hij tegenwoordig in het bijna net zo schilderachtige Haarlem. Hij werkt als tekstschrijver en journalist voor onder meer Flow, VT Wonen, Libelle en het Frans Hals Museum. Hij is gek op muziek en gaat graag naar bandjes. Daarnaast reist hij graag, deels ook voor zijn werk om reisreportages te maken. Wij zijn benieuwd naar zijn achtergrond, zijn lievelingssteden en zijn werkwijze en stelden hem daarom een aantal vragen.
Was je al van jongs af aan gek op tekenen en vormgeven? En zo ja, met welke materialen werkte je het liefst?
Chris: Ik heb vroeger inderdaad heel veel getekend en ook veel posters gemaakt voor allerlei evenementen op school, voor concerten in het plaatselijk jeugdhonk en ga zo maar door. Ook heb ik altijd veel geschilderd. Ik gebruikte liefst wat er bij mijn vader in de schuur stond aan verf en spuitbussen. Wat ik ook te gek vond, was om zelf letters te ontwerpen. Dat deed ik allemaal een beetje op gevoel en ik liet me inspireren door platenhoezen van new wave bands. Zonder dat ik het wist, had ik bij de toelating aan de Rietveld goede sier gemaakt door Neville Brody – die ik te gek vond – te noemen als inspirator, omdat ik verder nauwelijks namen van ontwerpers kende. Hij bleek dé upcoming designer van toen te zijn, onder meer verantwoordelijk voor het de vormgeving en letters van het befaamde Britse tijdschrift The Face.
Hoe heb je je opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie ervaren?
Chris: Het was fantastisch! Ik had het gevoel dat ik soort van per ongeluk was aangenomen, ik was zo bleu als wat. Ik had op zich wel heel veel gedaan qua tekenen, schilderen en posters ontwerpen, maar allemaal op gevoel. Het was een schot in de roos. Het was halverwege de jaren tachtig, niet de beste tijd van Amsterdam, maar ik voelde me er meteen thuis. Na een paar jaar Rietveld ontdekte ik dat ik toch niet echt een ontwerper ben, dat ik de academie wat vaag vond, en ging ik steeds meer verlangen naar een universitaire studie. Dat werd Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam. Niet lang na het afmaken van mijn studie werd ik aangenomen als redacteur bij VT Wonen, omdat ik de wonderlijke combinatie had van een halve studie binnenhuisarchitectuur en een studie Nederlands. Het is dus echt allemaal ergens goed voor geweest.
Inmiddels werk je als freelancer en ben je samen met je compagnon Label of the Elements gestart. Hoe laat je je inspireren voor de cityprints?
Chris: Door mijn werk ben ik in veel plaatsen al eens geweest en weet ik ook heel goed hoe ik research moet doen naar steden. Dat is natuurlijk nodig ter voorbereiding als ik ergens naartoe reis voor een reportage. Voor de posters probeer ik ook tips te krijgen van mensen uit de stad zelf. Soms heb ik een contact ter plekke omdat ik iemand uit een bepaalde stad heb moeten interviewen voor bijvoorbeeld Flow of het magazine van het Frans Hals Museum. Regelmatig worden we ook benaderd door iemand met een winkel in een plaats die we nog niet hebben en die onze producten graag wil gaan verkopen. Dan ontwerpen we de stad waar die winkel zit met input van de winkelier.
Hoe beslissen jullie welke feiten en weetjes en stedelijke elementen voor de illustraties jullie voor de kaarten kiezen?
Chris: We hebben een vaste opzet met typisch eten of drinken, de coördinaten, een bekend gebouw of monument en een grappig weetje. Daardoor kunnen we vrij gericht zoeken. We kijken natuurlijk ook een beetje welke dingen grafisch mooi zijn. De kleur heeft ook altijd een link met de stad, dat is leuk om uit te zoeken.
Heb je weleens naar aanleiding van een print die jullie gemaakt hebben en de research die je daarvoor deed een stad bezocht?
Chris: Ja, Freiburg in Duitsland. Daar zit een winkel waar onze producten een regelrechte hit zijn, ze vliegen daar de deur uit. Ze verkopen allerlei steden, in het begin niet eens Freiburg, want daar hadden we geen kaart van. Die hebben we toen uiteraard snel voor ze gemaakt. Door de research daarvoor en het feit dat onze Label of the Elements producten daar zo’n succes zijn, werd ik natuurlijk heel nieuwsgierig naar Freiburg. Dus ben ik er naartoe gegaan, het is echt een heel leuke stad met een goede, groene vibe.
Inmiddels hebben jullie al producten gemaakt voor ontzettend veel verschillende steden. Wat is eigenlijk jouw lievelingsstad, en waarom? En wat is je favoriete print die jullie ontworpen hebben?
Chris: Poeh, dat is een moeilijke! Ik ben fan van Lissabon, daar ben ik een aantal keren geweest, zowel voor werk als privé. Toen ik er de eerste keer voor werk was, hebben we een fantastische avond doorgebracht met fado-gitarist Jorge Fernando en zangeres Ana Moura, die toen nog totaal onbekend was, maar nu een soort wereldster is. Later ben ik nog eens terug geweest om haar te interviewen. Buiten dat vind ik Lissabon gewoon een mooie, bruisende stad met superleuke mensen, geweldige musea, een vrolijk straatleven, een leuke jongerencultuur, allerlei hippe adressen en plekken, veel zon, strand in de buurt en ga zo maar door.
Qua ontwerp heb ik een zwak voor Antwerpen omdat er een geinige inside joke in zit. Het speldenkussen dat ‘De zes van Antwerpen’ representeert (zes beroemde mode-ontwerpers) bevat namelijk twee naalden met een oog en vier spelden met een knop. De zes zijn namelijk twee vrouwen en vier mannen.
Welke plaatsen staan er de komende tijd op de planning?
Chris: De drie waddeneilanden die we nog niet hebben en verder onder meer Marrakesh, Praag en Venetië.
Wat zijn jullie toekomstplannen? Zijn er plannen om nieuwe ‘elementen’ toe te voegen aan jullie assortiment?
Chris: Zeker. We zouden graag notebooks maken voor steden, als reisdagboek. We hebben heel veel ideeën en veel te weinig tijd… Stap voor stap proberen we het concept uit te bouwen.
Welk advies zou je beginnende illustratoren en vormgevers willen meegeven?
Chris: Kijk rond met een open blik en probeer jezelf in situaties te brengen waar je vooraf geen beeld van hebt. Door internet en TV heb je vaak heel snel een oordeel klaar en door social media voed je jezelf vaak heel sterk met dingen die op elkaar lijken, die je eigen smaak bevestigen. Het is juist belangrijk om heel veel verschillende dingen gezien te hebben. Je hoeft het niet allemaal mooi te vinden en te onthouden, de grap is dat je het toch wel ergens opslaat in je hoofd. Dat vergroot je creativiteit, want creativiteit bestaat voor een groot deel uit het leggen van verrassende associaties en dat gebeurt eigenlijk onbewust. Hoe meer verschillende ontwerpen, kunst, films en architectuur je hebt gezien, hoe rijker je brein kan associëren. Bovendien zet iets wat je lelijk vindt je misschien wel meer aan het denken dan iets wat je mooi vindt. Je gaat onwillekeurig toch proberen te analyseren en beargumenteren waarom je iets je niet aanspreekt. Dat scherpt je esthetisch beoordelingsvermogen hoe dan ook aan.
Heb je nog een droom of doel om met je werk te bereiken?
Chris: Dat onze spullen in de winkel van het MoMA in New York liggen, haha.
Bekijk hier ons assortiment met city postcards van onder andere Label of the Elements.
